Ik herinner me nog goed de bezoekjes van de boerenfamilie Ten Berge uit Saasveld aan mijn ouders. Truus, de struise boerin, bracht aan de zijde van haar door het zware boerenwerk ietwat kromgegroeide man, steevast iets mee bij de koffie. Een pak koeken, soms een pak koffie, maar het hoorde er zo bij. Vroeger was dat op het Twentse boerenland heel gewoon. De traditie zal bijna niet meer bestaan, maar vandaag rond het middaguur stopte Johan Huttenhuis bij ons op het erf. U kent hem vast wel, Johan van Hannes van de Pow. Hannes was ooit fameus klompenmaker te Zuid Berghuizen. Johan groeide op bij een oom en tante aan de Denekamperstraat, later Meijbreestraat. De klompenmakersfamilie had kinderen genoeg, oom en tante hadden er geen. ´Ik kwam er vaak en ben er blijven hangen. Zo ging dat in die tijd´, vertelt Johan, die daar nooit een moment spijt van heeft gehad.
Johan had van de week een onderdeeltje van een auto van mij geleend. En vandaag bracht hij me bij wijze van dank een flinke portie versgeplukte slabonen uit eigen moestuin en een voorraadje rabarber. Naast het feit dat verse groente uit eigen tuin ontzettend lekker is, is zo´n presentje mij veel meer waard dan welke fles wijn of kruidenbitter ook. Geweldig vind ik zoiets. De slabonen herinnerden mij aan de grote moestuin, die mijn vader tientallen jaren had. Hoe anders van kleur en knapperigheid zijn slabonen vers van het land. Daar kan geen slaboon uit het vak van Appie Heijn tegenop. Overigens, bij ons at de hele familie en kennissenkring elke zomer mee van de tuin. We hadden steevast veel te veel bonen, rode bieten, peulen, pruimen en perziken.
Terloops vertelde Johan dat zijn rabarberplant zeker zestig jaar oud moet zijn. Oom nam deze mee bij de verhuizing naar de Meijbreestraat in 1965. Nou krijg ik die boontjes wel klaargestoomd, maar rabarber… Gelukkig heb ik een schoonzus die op kookgebied van wanten weet. Zo kunnen wij gaan smullen van gebakken aardappeltjes met spekjes, slabonen en rabarber. Een feestmaal uit de Twentse boerenkeuken, met dank aan Johan van Hannes van de Pow en zijn moestuin. En die mooie traditie niet te vergeten.
