Waar kom je oorspronkelijk vandaan, hoe zag je werkzame leven eruit en wanneer en hoe ben je in Zuid-Berghuizen terecht gekomen?

Harry Roeloffzen: ‘Ik ben geboren in Apeldoorn. Na de HBS en militaire dienst heb ik biologie gestudeerd in Utrecht. Na mijn studie ben ik in het middelbaar onderwijs gaan werken. Eerst in Amsterdam en uiteindelijk ben ik  midden jaren zeventig terecht gekomen in Oldenzaal. Vele jaren les gegeven op de Plechelmusmavo, Willibrordmavo en het Twents Carmellyceum. Vanaf 2000 ben ik lid geweest van de schoolleiding op het Twents Carmel College, locatie Lyceumstraat. En sinds acht jaar ben ik met pensioen. Na vele jaren samen met mijn vrouw  gezocht te hebben naar een woning, hebben wij een prachtige woning gevonden aan de Helmichstraat, waar wij met heel veel genoegen wonen.’

Hoe is het in de moestuin? Zijn alle tuintjes bezet, wat doet jullie vereniging precies en zijn er trends waarneembaar bijvoorbeeld in het aanbod van hobbytuinders en in wat zij verbouwen en hopelijk ook oogsten?

‘Direct na mijn pensioen heb ik op het complex van ’t Vöggelkaempke aan de Boerskottenlaan naast het spoor een perceel van 100 m2 gekregen. Met heel veel genoegen teel ik daar allerlei groenten, aardappelen en ook bloemen. Alle tuintjes zijn bezet en sinds een tweetal jaren hebben wij zelfs een wachtlijst.  Er zijn allerlei nationaliteiten op ons complex, wat heel leuk is als je kijkt hoe een ieder omgaat met de grond en het telen van allerlei producten.  Ook is het aantal vrouwen dat bij ons een moestuin heeft flink toegenomen. Je ziet dat vrouwen toch iets anders met hun moestuin omgaan dan mannen. Mannen gaan vaak voor productie. Vaak is er sprake van een monocultuur. Hele vakken vol met kolen, bonen , aardappelen. In de vrouwenmoestuin staan groenten, bloeiende keukenkruiden en boerenbloemen als dahlia’s en ridderspoor. Deze tuinen zien er vaak mooi uit. En  de gemiddelde leeftijd is flink afgenomen omdat er een aantal mensen bijgekomen is van onder de 40 jaar. Veelal ben ik elke dag op de moestuin fysiek bezig. Maar is het ook heel gezellig om lekker met elkaar te kletsen over van alles en nog wat.’

Dit jaar bestaat onze vereniging 40 jaar. Dat vieren we eind september met een gezellige barbecue met salades etc. met producten uit onze eigen moestuin.’

Wat is jouw taak bij het IVN, welke activiteiten ontplooi je daar, je werkt graag met kinderen in de natuur, wat inspireert je hierin?

‘Binnen het IVN Oldenzaal-Losser e.o. ben ik coördinator schoolactiviteiten. Kinderen komen vaak niet meer vanzelfsprekend in contact met de natuur. Toch zijn juist kinderen in de basisschoolleeftijd graag buiten. Ze zijn leergierig en vinden alles spannend: dieren, planten, bloemen etc. Zelf op ontdekkingstocht geeft ze plezier in de natuur. Daartoe organiseren wij allerlei buitenactiviteiten voor met name basisschoolleerlingen. Een paar voorbeelden: de herfstprojecten voor groep 4 in Oldenzaal op het Hooge Venterink en groep 7 in Losser in De Duivelshof, waar wij in totaal ca. 400 leerlingen de natuur laten beleven. Het waterdiertjesproject in het Arboretum Poortbulten voor groep 7. Ruim 200 leerlingen verbazen zich wat er allemaal in het water te vinden is. Kikkers in de klas voor groep 6 op  basisschool De Leemstee, waarbij de leerlingen kikkerdril uit de sloot in de klas opkweken tot kleine kikkertjes, die ze weer terugzetten in de sloot.  Knotwilgen snoeien met groep 7/8 bij Jambor aan de Schapendijk. En met de takken een echte wilgenhut bouwen op het groene schoolplein van De Leemstee, die nu volop in het blad begint te komen. Voor mij is de natuur het beste leslokaal voor kinderen. Buiten zijn,  vrij spelen en onbevangen de natuur ontdekken helpt kinderen in hun ontwikkeling op allerlei gebieden. Goudklompjes voor mij zijn de momenten dat een kind helemaal opgaat in de natuur door wat hij of zij voelt, hoort en ziet. Een voorbeeld: een jongetje danst onopvallend achter in de groep  naar de volgende opdracht bij het herfstproject voor groep 4 in het Hoge Venterink. Hij beleeft de natuur op dat moment helemaal. Je zou er jaloers op worden.’

Jij kijkt met anderen binnen de werkgroep groen van Kansrijk hoe je de wijk nog wat mooier en groener kunt maken. Zijn wij een groene wijk of valt dat nog wel tegen en waar werken jullie momenteel aan?

Als werkgroep hebben wij een tweetal malen de wijk bekeken op de hoeveelheid groen. De eerste keer door de wijk te verdelen in vier stukken. Elk werkgroep lid heeft een stuk bekeken op de hoeveelheid groen en wat hem of haar verder opvalt.  Recent zijn wij met drie werkgroepleden door de wijk gefietst.  De wijk oogt veel groener dan verwacht.  Natuurlijk kan het echt wel beter maar slecht is het zeker niet. Momenteel kijken wij of wij bij de flats aan de Bloemenkamplaan de boomspiegels sterk kunnen vergroten. Wij willen daar blijvende groene struiken neer gaan zetten.  Na contact met een aantal bewoners is er subsidie aangevraagd bij de gemeente.  Overleg met de gemeente heeft plaats gevonden. Wij gaan nu een plan maken. Dit leggen wij voor aan de gemeente en de bewoners. De werkgroep bestaat momenteel uit een drietal mannen. Graag zouden wij meer mensen willen betrekken bij onze werkgroep. Mocht je belangstelling hebben, zoek contact met ons.’

Vertel alles wat je kwijt wilt over het koor Impulsief, waarmee jullie repeteren in Stakenboer. Volle bak is het dan.

‘Het koor Impulsief is een 55+ koor met een veertigtal leden. De meeste leden wonen in onze wijk. Velen van hen zijn hier geboren en getogen.  Onder de enthousiaste leiding van onze dirigente Miny met pianist Jan repeteren wij elke maandagochtend van 10.00 tot 11.30 uur met veel plezier in de boerderij. Een ware aanwinst voor ons als koor en voor het park is de muziekkoepel. Met de opening hebben we er met veel plezier in gezongen. Mij is heel erg bijgebleven ons optreden tijdens de kerstijd een paar jaar geleden . Ik  heb daar voor Hallo Berghuizen een stukje ‘Goald, wierook en mirre kwam zoo op de stirre’ over geschreven waaruit ik een stukje citeer: 

Afgelopen zaterdag heb ik als koorlid deel mogen nemen aan de viering ‘Oetkiek’n noar het Keend’ in het Twents  in onze eigen Mariakerk. 

Hoe bijzonder is het om als ‘westerling’ zo’n dienst mee te maken en mee te zingen. Om zeven uur is het middenschip nagenoeg gevuld met mensen.  Een kleine 300 mensen zijn naar de kerk gekomen , schat ik zo in. 

Buiten hoor ik de mystieke klanken van de midwinterhoorn. Ik weet nog goed dat ik dit weemoedige geluid in de jaren zeventig voor het eerst buiten hoorde tijdens de adventsperiode. ’n Oalen roop,. die soms beantwoord wordt door een andere blazer. Ook tijdens de dienst is de midwinterhoorn een aantal keren te horen. Voor mij hoort dit geluid echt bij de kersttijd en geeft het mij een warm gevoel. 

Met het koor Impulsief hebben wij de kerstliederen zoals: Stille Nacht, Wij komen tezamen, Nu zijt wellekome , vertaald in het Twents door Jan Swennenhuis, flink geoefend tijdens onze repetitieochtend op maandag, toen nog  in Breedwijs.  Gelukkig zijn er voldoende echte Twentenaren onder de koorleden die er voor zorgen dat ik een en ander goed uitspreek. 

Na afloop drinken wij samen een kop koffie of thee met elkaar. Het is een sociaal koor waar zorg is om elkaar. Graag zouden wij meer leden willen hebben. Dus bij deze een oproep om lid te worden van dit gezellige koor. En zeg niet: ‘Ik kan niet zingen.’ Dat is niet waar, iedereen kan zingen!’