Sportcentrum Marian heeft een uitgebreide fitnessruimte met de nieuwste cardio en krachtmachines, een gevarieerd aanbod aan groepslessen, een 160 m² grote klimhal, sauna´s, ricochetbanen en een gezellige gezamenlijke ruimte waar je na afloop van een training even kunt uitblazen. Achter de bar staat Marian van Veen met een kop thee voor me klaar.
Ze is klein van stuk, maar maakt ook zonder haar Deense Dog ´Boontje´ een imposante indruk. ´Houding, kracht en controle is alles´, zo legt Marian uit. Voor ik het weet sta ik zelf in de houding en krijg ik een aantal korte, praktische tips die mijn weerbaarheid vergroten. ‘Uiteindelijk zakken we allemaal in mekaar’, relativeert ze. ‘Dat komt doordat de tussenwervels slijten. We bestaan nou eenmaal niet alleen uit tandvlees, dat de neiging heeft zich uit eigen beweging op te trekken. Onze buitenkant is vergankelijk, de schoonheid van binnen blijft. Toch is het van belang zuinig te blijven op je lijf. Een lichaam is niet gebouwd om stil te zitten. Ik ben geen voorstander van kunstmatige ingrepen. Door gezond te eten en goed te bewegen kom je een heel eind.’
‘Als je maar lang genoeg gewoon blijft, word je vanzelf bijzonder’, is Marian op het afgetrainde lijf geschreven. Met humor en zelfspot geeft ze me een inkijkje in het sportcentrum dat ze, ondanks gezondheidsproblemen en tegenslag, al 27 jaar met haar man Fred (te zien op een van de foto’s) runt.
Terwijl naast ons in de zaal een aantal stevige mannen zich in het zweet werkt, kijken we samen naar de fotogalerij uit de jaren negentig, van onder meer wereldkampioenschappen bodybuilding, waarop Marian met indrukwekkende spiermassa’s glimmend in bikini afgebeeld staat. ‘Ik heb altijd een fascinatie gehad voor de natuur en dan vooral de krachten uit de natuur, zoals onweer. Kunnen vertrouwen op je lijf is om te overleven het belangrijkste wat er is. Krachttraining doet wat met je zelfvertrouwen en je zelfherstellende vermogen bij tegenslag.’
Naast de kidsclub in de goed uitgeruste klimhal, die al dan niet met kliminstructeurs afgehuurd kan worden, wordt binnenkort gestart met kickbokstraining voor kinderen. ‘Als je jong bent, zie je vooral je tekortkomingen en komen pesterijen knetterhard binnen. Juist onzekere of zwaarlijvige kinderen kunnen hun voordeel doen met de kracht en vaardigheden die ze opdoen met kickboksen. Het vergroot hun discipline en doorzettingsvermogen, maar bovenal is het goed voor het zelfbeeld om succeservaringen op te doen.’
‘Voor we de sportschool begonnen kreeg ik wel eens reacties als ‘Berghuizen, zou je dat wel doen?’ Nou, ik heb er nooit een seconde spijt van gehad. Als jong meisje kwam ik al graag bij TOZ; Trefpunt Oldenzaal Zuid en later heb ik bij Kothman gewerkt. Ook wonen doen we hier graag’. Marian wijst richting de naastgelegen bungalow. ‘Op de zaterdagen zijn we vrij en pakken we onze rust. Ik heb een ruime, vogelvriendelijke tuin met vijver en wandel zo met de hond het buitengebied in. Het nieuwe stuk wijk wordt prachtig mooi en onder de groene loper door sta je zo in de stad. Daar kom ik vandaan’. Marian vertelt verder: ‘Mijn ouders hadden vroeger het zwembadrestaurant van Vondersweijde en later een café aan de Hengelosestraat. Eigenlijk blonk ik uit in muziek, heb zelfs een tijdje op het conservatorium gezeten, maar omdat ik thuis veel meehielp ging dat niet meer. Ik ben toen bij het Ziekenfonds terechtgekomen en heb de administratie bij de paramedische hulp gedaan. Via die weg kon ik meelopen op diverse afdelingen en werd ik secretaresse van de artsen. Omdat ik in die tijd vreselijk mager was, ben ik gaan trainen bij Peter de Man aan de Huurnestraat en heb ik uiteindelijk zelf de opleiding voor fitnesstrainer gevolgd. Ik ben altijd leergierig gebleven en probeer mezelf voortdurend te informeren en bij te scholen in het vak.’
Marian over Berghuizen: ‘Ik vind het hier gemoedelijk. Mensen uit de wijk kennen elkaar en zien naar mekaar om, zonder zich te veel met elkaars keuzes te bemoeien. Ik vind dat heel belangrijk, maak me weleens zorgen om het individualisme in onze maatschappij. Uiteindelijk moeten we het samen zien te rooien.’ Wat dat aangaat heeft het sportcentrum een verbindende sociale functie. ‘Er wordt weleens gezegd dat we té laagdrempelig zijn. Volgens mij bestaat dat niet. Hier is inderdaad plek voor iedereen. Jong en oud, dik en dun, gezond of herstellende; iedereen is van harte welkom. In dat opzicht is onze klantenkring een afspiegeling van de wijk, eigenlijk van de hele maatschappij. Ons oudste lid is 92, maar er komen ook jonge Syrische meisjes met een hoofddoek. We hebben maar één regel: ‘respect voor elkaar’. Daar houdt iedereen zich aan.’ Marian blijkt wars van arrogantie. ‘Gelijkwaardigheid is een groot goed. Prachtig als je in je leven iets bereikt, maar je bent daardoor niets meer dan een ander. We hebben hier eigenlijk nog nooit trammelant gehad. Ik ben er trots op dat mensen hier jaar in en jaar uit blijven komen en zich op hun gemak voelen. Ook klanten met bijvoorbeeld overgewicht of kwetsbaarheden. Het sportcentrum is al eens gebruikt als locatie voor trouwfoto’s en er is hier zelfs een uitvaart gevierd. Alle apparaten aan de kant en stoelen voor nabestaanden er in. Heel indrukwekkend was dat.’
‘Naast toegankelijkheid, vinden we flexibiliteit en transparantie heel belangrijk. We doen niet aan wurgcontracten; je betaalt alleen voor de faciliteit waar je gebruik van wilt maken en kunt hier maandelijks opzeggen. Dat gevoel van vrijblijvendheid zou ik zelf ook prettig vinden. Zo verkopen we ook geen rotzooi als energydrink en voedingssupplementen. Al met al niet erg commercieel nee, maar wel belangrijke waarden, waar we altijd achter staan.’
Marian kent de meeste van haar leden, houdt van de interactie en geniet van hun resultaten. ‘Mensen die overtollig vet verliezen, of na revalidatieoefeningen weer kunnen functioneren na bijvoorbeeld een hersenbloeding. Ze letterlijk en figuurlijk weer een beetje rechtop zetten. Fantastisch vind ik dat!’
‘We geven u geen jaren aan uw leven, maar leven aan uw jaren’, stond er niet voor niets op de uitnodiging voor de opening in 1991. Het is letterlijk een lijfspreuk die nog altijd bij Marian en de gelijknamige sportschool past.
