‘Eén keer anzett’n en dan bi’j d’r’, zegt Elly over de fietsafstand vanaf huis naar de Geldermanfabriek. Wat meteen opvalt in Elly’s bedrijfsruimte aldaar is haar herkenbare huisstijl. Die straalt eigenheid en positiviteit uit, net als – naar later blijkt – Elly zelf. Ik raak al snel geïnspireerd door zowel haar werkomgeving als het gelaagde gesprek met deze creatieve duizendpoot.
Woar bin ie van?
‘Ik bin van Wenneger oet Vass’’, antwoordt Elly net zo gemakkelijk in het Twents als in keurig Nederlands. Immers, een meisje kun je wel uit een dorp halen, maar het dorp nooit uit het meisje. Nadat haar vader was overleden is Elly in groep zes met haar moeder en beide jongere broers naar De Achterhoek verhuisd, alwaar ze is opgegroeid. ‘Mijn broer Mark heeft inmiddels de boerderij van mijn stiefvader in Groenlo overgenomen en mijn broer Rob woont met zijn gezin op hetzelfde erf als mijn oma, die altijd op de boerderij in Vasse is blijven wonen.’
Na het HAVO-MBO met ‘pretvakken’ als tekenen, textiele werkvormen en grafische vormgeving was, ook op advies van haar docent, de kunstacademie in Kampen een logische keus. ‘Meer passend dan de Pabo, waar ik in eerste instantie voor gekozen had, omdat ik nog niet graag op kamers ging’. Eenmaal wel op zichzelf, bleven Twente en De Achterhoek trekken.
Woar kan ik oe van kenn’n?
‘Voor velen ben ik de vrouw van… want in de wijk kent iedereen oud-voetballer Lars Boberg.’ Zijn massagepraktijk was de voornaamste reden voor de verhuizing terug naar Zuid-Berghuizen. ‘In onze vorige woning moest iedereen door de woonkamer naar boven, nu heeft Lars een mooie werkruimte naast ons huis’. Elly en Lars wonen samen op de hoek van de Helmichstraat en Buizerdstraat in het huis, dat na een woningbrand lange tijd onbewoonbaar was en een treurige aanblik bood. ‘Ik wol’t oe toch em’ zegg’n; wat hej’t mooi innodde maakt!’ hoort Elly meer dan eens van willekeurige wijkbewoners, die zelfs even bij de tuin stilstaan voor een compliment. ‘Het is een huis met karakter geworden, waarin we met veel plezier wonen. Plek zat, dus eens per maand verblijft er een meisje vanuit een gezinshuis van Jarabee een weekend bij ons. We kennen haar nu bijna drie jaar. Inmiddels is ze veertien, maar nog steeds komt ze graag. In de zomervakantie ook. We bieden haar de ruimte en doen voornamelijk leuke dingen samen’.
Wat wo-j mie vertell’n?
Elly heeft ruim drie jaar bij een reclamebureau gewerkt. Steeds vaker vroeg ze zich af: ‘Ga ik iets doen wat men wil zien, of wat ik zelf het liefste doe?’ De creatieve dood lag op de loer. Tijd dus om in 2014 met de Nieuwe Weide haar eigen weg in te slaan. ‘Eigenlijk is het via de weg van de geleidelijkheid gegaan’ vertelt Elly. ‘Ik kreeg het naast verschillende baantjes steeds drukker met eigen werk. Eerst met logo’s en geboortekaartjes, later met grote opdrachten. Zo mocht ik de nieuwe huisstijl van Zorgaccent ontwikkelen’. Toen de letters, ontworpen in de voor Elly kenmerkende frisse kleuren, groot aan de gevel hingen, was dat wel even een dingetje. Inmiddels staat ze, samen met weidemaatje Anieck, groei niet in de weg. ‘Maar niet ten koste van alles. Ik weet waar onze kracht ligt, onder meer in kleinschaligheid en een persoonlijke benadering’. Inmiddels vind je in heel de stad en ver daarbuiten brochures, banners en abri’s met reclame en aankondigingen van haar hand. Zo verzorgt ze de vaste vormgeving, logo’s en huisstijlen van Stadstheater de Bond en het PaltheHuis.
‘Nieuwe Weide’ staat symbool voor frisse en enthousiaste creatieve processen, met een knipoog naar de landelijke omgeving waarin Elly is opgegroeid. ‘Denk aan koeien die in de lente stuiterend van geluk de stal uitkomen, dat gevoel straal ik met mijn werk graag uit’.
Wandelend over Boerskotten haalt Elly graag haar hart op ‘en beloof ik mezelf in ieder geval één reetje tegen te komen. Dat lukt regelmatig, want inmiddels weet ik ze steeds beter te zitten’.
Elly maakt veel uren op haar werk, maar probeert binnen haar omvangrijke sociale netwerk ook naar anderen om te zien. ‘Ik heb graag oog en aandacht voor een ander, vind dat een belangrijke waarde. Wanneer je het goed hebt, is het fijn dit te delen’, doelt ze onder meer op haar deeltijd pleegouderschap en het belangeloos organiseren van de jaarlijkse Mieploop*. ‘Het samen goed hebben staat wat mij betreft ook voor cultureel ontspannen. Creativiteit moet gevoed worden!’ en dus is Elly graag in theaters, musea en op festivals te vinden.
Woar wil ie mie op an hebb’n?
‘Met mijn pedicure Astrid Hemme heb ik een heel leuk en waardevol nieuw contact in de wijk opgedaan’. Net als Elly is Astrid met haar eigen bedrijfje in de bocht van de Boerskottenlaan zowel een harde werker als levensgenieter. ‘We hebben leuke gesprekken samen en ik waardeer haar enorm’.
Wat breng ik van oe met?
‘Astrid gaat haar pedicurepraktijk opknappen. Als dat klaar is breng ik haar iets moois mee voor aan de muur.’ Een fraaie verrassing, daar gaat ze vast blij mee zijn. Net als ik. Elly, bedankt.
Gerwin Wissink, die voor Elly in de Stakenslinger stond, kwam zijn woord na en bracht Elly een mooie bos bloemen voor het nieuwe huis.
*De Mieploop is een vrolijke, recreatieve lenteroute, afgewisseld met lekkere stops, met als motto: ‘Loop hard, zit stil, lach, leef en bovenal: geniet!’. De Mieploop wordt elk jaar in Rossum georganiseerd, ter nagedachtenis aan een (gezamenlijke) vriendin, die ook in haar ziekteperiode op velen een onuitwisbare indruk heeft achtergelaten.
