Karin Steffens: ‘Kinderen leren bij ons sociale vaardigheden, die waardevol zijn op de basisschool, zoals samen spelen, op elkaar wachten en rekening houden met elkaar.’
Ruim 25 jaar is ze als bevlogen peuterspeelzaalleidster een vaste waarde en vertrouwd gezicht. Niet alleen voor Impuls, maar ook voor alle vaders en moeders, die het meest kostbare in hun leven bij Karin achterlaten. ‘Nog steeds ben ik me er terdege van bewust hoeveel vertrouwen ouders me daarmee geven. Het is vaak een eerste belangrijke stap in het loslaten. Daar waar ouders vaak genegen zijn om taken over te nemen, leren kinderen hier om bijvoorbeeld zelf hun jas op te hangen en een ruzie bij te leggen’.
Karin vertelt verder: ‘Ik vind het een voorrecht deel uit te mogen maken van het enorme ontwikkelingsproces dat kinderen tussen twee en vier jaar doormaken. In geen enkele andere levensfase maakt een kind zo’n enorme groei door als tijdens de peuterleeftijd. Kinderen hechten zich snel, maar zijn je ook snel weer vergeten. Ik loop ondertussen een tijdje met ze op en vind het nog altijd het meest prachtige vak wat er is.’
Karin heeft in 1981 de Pedagogische Academie afgerond. ‘In een tijd van grote werkeloosheid een moeilijke periode om aan een vaste baan te komen. Tot mijn zwangerschappen heb ik invalwerk gedaan binnen het basisonderwijs en toen onze kinderen naar de peuterspeelzaal gingen, ben ik via vrijwilligerswerk dit werk ingerold. Het valt me op dat er, vergeleken met toen, in onze huidige complexe maatschappij steeds meer van kinderen wordt verlangd. Ook qua flexibiliteit. Ik zie om me heen hoe druk de ouders van nu vaak zijn, dat moet je als kind maar aan kunnen. Het continurooster en betrokken opa’s en oma’s die bijspringen bieden gelukkig uitkomst.’
Binnen het peuterspeelzaalwerk is er sprake van krimp. Het afgelopen jaar zijn er in de wijk slechts zo´n dertig baby´s bijgekomen. ‘Dat zie je na verloop van tijd terug bij Eigen-Wijs. Deze naam heeft de peuterspeelzaal gekregen, toen we zo’n negen jaar geleden vanuit ‘t Barghuuske naar Breedwijs zijn verhuisd. Een enorme vooruitgang, in een ruime, lichte ruimte onder één dak met de andere partners’.
Karin en haar collega’s onderhouden vanuit Impuls nauwe contacten met zowel Columbus Junior als basisschool de Leemstee. Op dit moment werkt er zelfs een Columbus-collega een dagdeel naast haar op de peuterspeelzaal. ´We lopen zo even bij elkaar naar binnen en werken prettig samen aan dezelfde doelen, waarbij het welbevinden en de persoonlijke ontwikkeling van de kinderen voorop staan. Positive Behavior Support (PBS) dat bij alle Breedwijspartners gehanteerd wordt, is daarbij een handige aanpak. Binnen een veilig en positief klimaat, met gezamenlijke waarden, wordt gewenst gedrag versterkt en het leren bevorderd’.
‘Een peuterspeelzaal is heel anders dan een kinderdagverblijf’ vervolgt Karin. ‘Daar waar Columbus in beginsel meer gericht is op de verzorging en flexibel inspeelt op individuele wensen, heeft de peuterspeelzaal al een meer schools karakter, met vaste tijden, dagritmekaarten en een groepsprogramma, waarin spelenderwijs ruimte is voor taal- en motoriekontwikkeling. Kinderen leren er sociale vaardigheden, die waardevol zijn op de basisschool, zoals samen spelen, op elkaar wachten en rekening houden met elkaar. De peuterspeelzalen van Impuls werken met de Piramidemethode. Dit programma omvat verschillende thema’s, zoals verkeer en de seizoenen, waar we met woorden en begrippen, een liedje of een activiteit aandacht aan besteden.
Bijna alle kinderen gaan vanuit de peuterspeelzaal door naar de Leemstee. ‘Met een warme overdracht vooraf goed voor de doorlopende leerlijn en voor ons leidsters een unieke kans om op afstand de kinderen tot hun twaalfde te blijven volgen’, aldus Karin. ‘Vanaf het dak hebben we een prachtig uitzicht op het speelplein en het park er achter. Samen met de peuters kijken we vaak wat de oudere kinderen beneden aan het doen zijn. Op hun beurt zwaaien ze vaak terug en ontstaat er leuke interactie’.
Het systeem met voor- en vroegschoolse educatie (VVE), zoals we dat in de gemeente Oldenzaal kennen, is uniek in Nederland. Karin legt uit: ‘Ouders betalen twee dagdelen, maar kunnen drie dagdelen bij ons afnemen. Hiermee krijgen jonge kinderen de kans spelenderwijs hun (taal)achterstand in te halen. Voor mensen in de wijk, bij wie Nederlands niet de eerste taal is, is dit een uitkomst gebleken. Voor ons als leidsters betekent dit een extra uitdaging en investering, maar die betaalt zich dubbel en dwars terug door de goede resultaten. Voor mij een reden om het liefst in Berghuizen te blijven. Ik vind de diversiteit en betrokkenheid van de mensen en het contact met ‘nieuwe Nederlanders’ heel waardevol’. Karin blikt in dat kader met een goed gevoel terug op het aanvullende aanbod van ‘het Opstapje’, waar Impuls in 2000 mee startte. ‘Allochtone kinderen kwamen samen met hun ouders een middag per week naar ‘t Barghoes, om gezamenlijk activiteiten te ondernemen. Op een laagdrempelige manier maakten ze ondertussen kennis met de Nederlandse taal en gewoonten. De opkomst was altijd heel groot en de reacties positief. Jammer dat dit niet meer in deze vorm bestaat’.
Inmiddels zijn haar eigen zoon 30 en dochter 29 jaar oud en, net als haar man Eric, werkzaam in het onderwijs. Karin is onlangs trotse oma geworden van kleindochter Lumen. ‘Superlatieven schieten tekort als je mag meemaken dat je kind ouder wordt. Prachtig is het.’
Wijsheid van Karin: ‘Wat er ook speelt in het land, laat het vooral de kinderen zijn’.
