Met financiële bijdragen van de Provincie Overijssel, een buurtsubsidie van de gemeente en Rabo ClubSupport zijn zaterdag bij ruim twintig bomen in ontmoetingspark Stakenkamp informatieborden geplaatst.
Dat gebeurde door vrijwilligers van het IVN Oldenzaal-Losser e.o. en de Stichting Kansrijk Berghuizen. Wat velen niet weten is dat in het park ruim 40 bijzondere bomen staan. Ze zijn aangeplant in de beginjaren zestig. Vanwege hun relatief nog jonge leeftijd hebben ze nog niet de status van monumentale bomen.
Maar bijzonder blijven ze. Want wist je wel dat in het park in hartje Berghuizen de zwaarste boom ter wereld staat? De schors van deze mammoetboom is heel zacht en kan zo ingedrukt worden. Je kunt er tegen stompen zonder je vuist te verwonden. Daarom wordt de mammoetboom ook wel boksboom genoemd. De soort komt van nature voor op de westelijke hellingen van de Sierra Nevada in Californië, USA.
De rode Noorse esdoorn staat ook in Park Stakenkamp. Kinderen zijn gek op esdoorns vanwege de gevleugelde zaden, die als helikopters door de lucht zweven. Bij harde wind kunnen de vruchten tot duizend meter opstijgen en tot vier kilometer worden weggeblazen.
Vroeger werd de krimlinde als leiboom bij boerderijen geplant omdat de boom vliegen en muggen weghield. Maar de bomen zorgden ook voor schaduw en functioneerden als windscherm. Je raadt het al: de krimlinde is er ook, tussen boerderij en huiskamer van de wijk Stakenboer en de Stakenkamplaan. In Griekenland en Turkije staan oosterse platanen vaak op dorpspleinen om schaduw te geven aan de mensen. Ze kunnen meer dan duizend jaar oud worden. Ook deze boom is te zien in het park en op het informatiebordje staat niet alleen een leerzame korte tekst, maar er zijn ook foto’s van de boom en een detail zoals de vrucht of het gekartelde blad te bekijken.
Binnenkort worden nog 20 informatieborden geplaatst, zodat Park Stakenkamp met zijn bomenpracht een arboretum in het klein wordt. Meegewerkt aan dit project hebben Jan Olde Kalter (idee), de bestuursleden en adviseurs van Kansrijk Berghuizen (schrijven teksten), Dirk Velman en Dick van der Meer van het IVN Oldenzaal-Losser e.o. (op naam brengen bomen in samenwerking met landschapsbeheerder Huub Olde Loohuis van arboretum Poortbulten), Willy en Sjon Heijenga van de Beeldbank van de Leefomgeving in Renkum (foto’s), Guus Bekhuis en Wouter Nijlant van de gemeente Oldenzaal, Gerald Velthuis en collega’s van ZoTeZien creatie & media (ontwerp borden), Moire Haaksbergen (productie borden en staanders), het IVN Oldenzaal-Losser e.o. (plaatsen borden), Toon Brummelhuis (logistieke ondersteuning) en Felix Nijland (redigeren teksten en projectorganisatie).
Maak nu alvast een wandeling door het park, nu de bomen nog mooi in het blad staan. Kijk omhoog, betast de stam en ontdek hoe mooi en imposant de bomen zijn. Herhaal dit in de herfst (tweede helft november), als alle borden zijn geplaatst. Veel bomenplezier!
Wilbert Kallenberg van het IVN schreef een lezenswaardig verslag over het plaatsen van de eerste reeks informatieborden op zaterdag 23 september. Zie hieronder.
Noem mij, bevestig mijn bestaan
‘Voor wie ik liefheb, wil ik heten’. Neeltje Maria Min. Het gedicht uit de gelijknamige bundel is een klassieker in de Nederlandse poëzie. ‘Noem mij, bevestig mijn bestaan’, is er nog een dichtregel uit. En dat is precies wat we gedaan hebben tijdens onze natuurwerkochtend.
Een veertigtal bomen in Park Stakenkamp is op naam gebracht (noem mij!). Vervolgens zijn er prachtige bordjes gemaakt met informatie over en foto’s van de betreffende bomen. Ja, daar sta je niet bij stil dat er zoveel verschillende bomen in Park Stakenkamp staan. Nu, met de bordjes erbij sta je er wel even bij stil, leest de tekst en wordt er een moment stil van. Wat een ongekende rijkdom in het park. Ongekend, maar nu met de bordjes dus wel gekend. We hebben hun bestaan bevestigd!
Een gedreven ploeg vrijwilligers ging deze morgen aan de slag om de bordjes te plaatsen. Het was een heel werk: gat graven, flink diep, zodat het bordje er stevig in staat. De boomwortels waren verwachte obstakels. Maar de niet verwachte ongemeen harde grond was een zeker zo geduchte tegenstander. Bijvoorbeeld bij de krimlinde. (De voor de hand liggende associaties bij KRIMlinde en geduchte tegenstander laat ik aan je eigen fantasie over.)
Nadat het gat gegraven was, werd in de grond extra versteviging aangebracht. En dan gat weer dicht, flink aanstampen en hup, op naar de volgende. Tussen al dit zwoegen door heerlijke koffie en krentenwegge in de pauze en na afloop een zeer smakelijke lunch met lekkere tomatensoep. Verzorgd door Jan Hofsteenge, Maria Schieving en Gerard ten Voorde met medewerking van Impuls, dat Stakenboer voor deze werkochtend openstelde. Ja, de entourage was weer prima voor elkaar. Hartelijk dank voor deze geweldige verzorging!
