Terwijl de natuur in bloei komt zucht Nederland onder de Coronacrisis. Op straat lijkt het steeds stiller te worden, met name deze week. Hoe worstelt Zuid-Berghuizen zich door deze moeilijke tijd? Hallo Berghuizen vroeg het aan een aantal wijkbewoners.
Voorzitter Wim Olde Kalter van FC Berghuizen heeft een lege agenda. Het clubgebouw zit op slot, wedstrijden en trainingen zijn er niet, en wordt niet fysiek vergaderd en dat duurt sowieso tot en met 6 april. ‘Ik heb nu alle tijd voor klusjes in huis, werken in de tuin, achterstallig leeswerk, dat soort dingen dus’, aldus Wim Olde Kalter. Hij rijdt als vrijwilliger ook niet op het busje van een lokaal verpleeghuis, maar stapt nog wel enkele keren per week op de fiets. ‘Ik vind het namelijk wel belangrijk dat je voldoende buitenlucht opsnuift.’ Intussen denkt hij thuis na hoe straks, als het virus is uitgewoekerd, de activiteiten bij FC Berghuizen weer moeten worden opgestart. ‘Ik vind dat we daar wel extra aandacht aan moeten geven, mogelijk met een extra activiteit of iets feestelijks. Het is natuurlijk heel uitzonderlijk wat we nu met ons allen doormaken. Hoe weet ik nog niet, maar als we weer mogen voetballen staan we daar wel even op een speciale manier bij stil.’
Bezige bij Maria Schieving ziet alle activiteiten in boerderij Stakenboer stilgelegd. Daar is ze normaal zeer actief als gastvrouw tijdens de koffieochtend op dinsdag, bij het bloemschikken, de bingo en tal van andere activiteiten. Dinsdag was ze nog even in de boerderij. ‘Ik heb alles even gecontroleerd. Ja, wat doe je verder? Ik ga de deur uit voor de boodschappen en een blokje om, maar ik ben wel huiverig. Mijn dochter lag in het ziekenhuis, maar ze komt gelukkig thuis. Daar moet je ook heen, ondanks het virus, want ze moest natuurlijk kleding en spullen hebben. Het liefst hebben ze daar geen bezoekers op dit moment. Thuis lees ik veel. Ik heb een hele serie boeken uit de Zeven zussen reeks van Lucinda Riley. Daar vermaak ik me wel mee, naast werk in huis, tv kijken, het nieuws volgen en contact houden met anderen via de computer.’ Maria kreeg een berichtje van medewijkbewoonster Elizabeth Beuvink, die als een soort troost voor de mensen een rood-wit-blauwe krans had gemaakt. Maria schreef er een verhaaltje bij en zette dat op haar Facebookpagina. Het wordt massaal gedeeld. Het is een oproep aan mensen ook zo’n krans te maken en bijvoorbeeld als symbool van nationale eenheid op te hangen aan de deur. De vrijwilligster pur sang mist de gezelligheid in de boerderij. ‘Ik hoop dat we er met elkaar zo snel mogelijk weer koffie kunnen drinken.’
Beste dames en heren,
Misschien is het een mooi gebaar in plaats van een vlag een mooi rood-wit-blauw kransje te maken uit respect voor alle mensen over de hele wereld die gestorven zijn door het coronavirus.
Ook om alle nabestaanden langs deze weg ons medeleven te tonen. Je zou hem aan de buitendeur kunnen hangen, er een foto van kunnen maken om die vervolgens op Facebook te plaatsen.
Roderik Snijders van slijterij en wijnhandel De Smorre houdt zich strikt aan de richtlijnen van het RIVM. Hij heeft in de winkel een speciaal zeil opgehangen om klant en medewerker zo goed mogelijk te scheiden, maakt telkens weer deurkrukken en pinautomaten schoon en heeft handgels bij de kassa’s staan. Hij was blij met de oproep van minister Carola Schouten, die de mensen aanspoorde brood bij de bakker en vlees bij de slager te blijven halen. ‘We moeten natuurlijk niet hebben dat de kleine ondernemer door deze crisis omvalt.’ Vooral de eerste week merkte Roderik dat klanten wel een beetje gingen hamsteren. ‘Nu is het vooral zo dat de klanten die komen iets meer meenemen.’ Het is rustig op het winkelcentrum. Bij De Smorre zijn de feestjes en partijen en dus de verhuur van biertaps, schappen en dergelijke helemaal stilgevallen. De wijnproeverij die De Smorre voor 25 april gepland had in boerderij Stakenboer is afgeblazen.
De 71-jarige Frits Nijhuis is hartpatiënt en lijdt aan COPD. Hij ziet vanuit zijn appartement in De Industrieel tot zijn verbazing hoe druk het nog is bij de tegenover gelegen Action. ‘Mensen nemen de regels niet in acht, ze onderschatten het probleem. Ik vind dat heel onverstandig.’ Frits was decennia als wijkraadbestuurder een druk baasje. Met zijn vrouw blijft hij deze weken vooral thuis, knutselt wat en is bezig op de computer. Nu en dan gaat hij op de scootmobiel even naar zijn dochter in de wijk voor een bakje koffie. ‘Ik kom de week wel door. Maar ik kan me goed voorstellen dat vooral eenzame mensen daar moeite mee hebben, zo alleen thuis. Dat houdt me wel bezig.’ Iedereen moet zijn of haar verantwoordelijkheid nemen, vindt Frits Nijhuis. Zelf is hij als longpatiënt zo voorzichtig mogelijk.
Bij Tim Grundel van het gelijknamige schildersbedrijf uit onze wijk loopt het werk gelukkig nog wel door. ‘Maar de ene klant wil ons wel hebben en de andere niet. Gelukkig schijnt er een mooi zonnetje en kunnen we eerder dan normaal buiten aan de slag. Maar we zijn wel voorzichtig. We vragen een klant die ons wel wil hebben eerst of er zieken of symptomen zijn. En waar je normaal koffie drinkt bij de mensen in de keuken of de woonkamer, zitten mijn collega en ik nu aan een tafeltje op de bovenverdieping, waar we aan het werk zijn. Zo blijven we zoveel mogelijk gescheiden van de klant.’ Tim krijgt wel mensen die vanwege de coronadreiging afbellen, maar hij en zijn twee collega’s hebben toch nog voldoende werk.
Hoe krijg je als jong gezin met twee kinderen die thuis zijn de tijd stuk?
Ivo en Susan Siemerink aan de Uiverstraat hebben voor hun zonen Jurre en Sietse van alles in huis gehaald. Ivo: ‘Een sjoelbak, allerlei spelletjes en achter het huis hebben we een pingpongtafel neergezet. Daarnaast kunnen de jongens het nodige doen op internet.’ Susan werkt in de zorg. Ivo pendelt heen en weer tussen zijn werk en huis. ‘Jurre, onze oudste, apt en belt mij. Ik probeer er zoveel mogelijk voor hen te zijn. Mijn ouders en Susan’s moeder van 83 willen we niet met de zorg voor de kinderen belasten. Dat wordt te zwaar en het risico is te groot.’ Beide kinderen hebben voor hun tijdbesteding geen vrijbrief, nu de school gesloten is. ‘Ze beginnen ’s morgens met hun schoolopgaven. Tegen een uurtje of half elf gaan ze naar buiten. Ze mogen iets later naar bed, maar we handhaven nadrukkelijk een structuur en een schema.’ Ivo Siemerink deelt een welgemeend compliment uit aan basisschool De Leemstee. ‘De kinderen kunnen thuis inloggen en krijgen opdrachten via de pc. Het is geweldig hoe snel de school dit allemaal heeft geregeld. Chapeau voor De Leemstee!’
