Frank Kattier is getrouwd  met Stephanie Ankone. Hij maakt deel uit van de directie van BAM Energie en Water. Stephanie werkt op de Universiteit Twente en houdt zich bezig met internationalisering. Ze hebben drie kinderen, die alle drie bij Berghuizen voetballen. Gijs is 16 en speelt in de JO17-1, Hanne is 14 en speelt in de MO15-2 en Thom is 10 en speelt in JO11-1. 

Ze zijn daarmee in de voetsporen getreden van hun vader, zijn zus Marieke (51) en broer Martin (47). Want ook dit trio brengt inmiddels vele jaren door aan de Schapendijk. Zowel als speler als vrijwilliger. Frank doorliep zelf nagenoeg alle (selectie) elftallen van FC Berghuizen. ‘Na de jeugd heb ik me een aantal jaren toegelegd op zaalvoetbal. De terugkeer naar het veldvoetbal was geen gelukkige. In het tweede herenteam ben ik namelijk meer aan het revalideren geweest dan dat ik heb gevoetbald. Op mijn 26ste heb ik de schoenen aan de wilgen gehangen en ben in de begeleiding van het tweede team gekomen. Dat heb ik zo’n twaalf jaar gedaan, tot Gijs begon met voetballen. Vanaf toen was ik leider/scheidrechter/vlagger bij jeugdteams. De laatste jaren leider van MO15-2. En dus de laatste acht jaren voorzitter geweest van de jeugdafdeling.’

Wat heeft je getriggerd ja te zeggen op de vraag of je voorzitter van FC Berghuizen wilde worden?

‘Poeh, dat is een lastige vraag. Ik denk toch de bestuursleden uit het jeugd- en hoofdbestuur. De afgelopen jaren hebben we samen met de afdelingen echt hele mooie dingen gedaan. Als je kijkt hoe we de Coronatijd zijn doorgekomen zonder  verlies van leden en hoe we het jubileumjaar gevierd hebben, dan overheerst een gevoel van trots.  Dit gevoel is de grootste trigger, denk ik. Daarnaast voelt het voorzitterschap na acht jaar voorzitter van de jeugd te zijn geweest ook een beetje als een logische volgende stap.’

Hoe zou je de club willen omschrijven die Wim Olde Kalter aan je overgeeft?

‘FC Berghuizen is een hele warme club. De laatste jaren is veel geïnvesteerd in het verbinden van leden en afdelingen, maar ook in de verbinding met de wijk. Het ‘thuis’ gevoel is misschien wel de grootste kracht van de club. Daarnaast is de vereniging de laatste jaren volwassener geworden. De belangrijkste posities zijn bezet en we krijgen een steeds scherper beeld waar we naartoe willen met elkaar. Het laatste wat niet onbenoemd mag blijven, is natuurlijk de accommodatie. Deze krijg met onder andere de nieuwe kleedkamers momenteel een enorme facelift. De bijdrage van Wim hierin is enorm. Kortom, hij heeft een gezonde toekomstbestendige club opgebouwd.’

FC Berghuizen kent een grote afdeling meiden- en vrouwenvoetbal. Streef je naar een soort evenwicht tussen mannelijke en vrouwelijke leden of is dat gewoon een natuurlijk gebeuren: iedereen is elk moment welkom?

‘Onze club is en moet laagdrempelig blijven voor iedereen. Hierbij is gelijkwaardigheid een belangrijk uitgangspunt. Meisjes versus jongens, prestatie- versus recreatief voetbal. Bij ons heeft iedereen een plek. Een streven in verhoudingen tussen deze leden heb ik dan ook niet. In een vergrijzende wijk hebben we die luxe trouwens ook niet.’

Door de keuze voor de zaterdag is op die dag op de accommodatie een grote druk komen te liggen. Blijft dat allemaal hanteerbaar?

‘Dat is zeker een uitdaging af en toe. Hierbij beseffen we dat we best een beroep doen op de flexibiliteit van de teams. Maar daarentegen geeft de drukte op met name zaterdag ook goed gevoel. Dan voel je dat de club leeft.’

De grootste zorg voor een bestuur en dus de voorzitter lijkt op dit moment de vraag naar voldoende capabele vrijwilligers. Zijn er voldoende mensen die zich willen verbinden aan de club en hoe gaat FC Berghuizen om met het vrijwilligersvraagstuk?

‘Vrijwilligers zijn er nooit genoeg. We hebben heel erg veel trouwe vrijwilligers, waarop we altijd een beroep kunnen doen. Maar ik ben erg blij dat we afgelopen seizoen een afdeling vrijwilligers hebben kunnen formeren, die ons ons gaat helpen met het vinden van nieuwe, maar ook met het behouden en waarderen van de huidige vrijwilligers. Mijn ervaring is dat nagenoeg iedereen wel iets wil doen voor de club. Belangrijk is niet te overvragen en nieuwe vrijwilligers te helpen. Dat zit vaak in kleine dingen, zoals een instructie bij het tostiapparaat voor de nieuwe barmedewerker. Daar hebben we nog veel te winnen.’

Hoe zien de sportieve ambities eruit? Heren 1 – 4e klasse – speelt te laag. Vrouwen 1 op het hoogste niveau, maar in de onderste regionen. Maar ook: wat zijn jouw persoonlijke ambities bij FC Berghuizen nu je voorzitter wordt?

‘Zo hoog mogelijk spelen, zonder de kernwaarden van de club op te geven. Voor prestatieve teams betekent dat ze veel van club krijgen: een geweldige accommodatie en de beste materialen. Daarvoor vragen we ook iets terug. Denk hierbij bijvoorbeeld aan het fluiten van jeugdwedstrijden. Heren 1 gaat op korte termijn promoveren, daar ben ik van overtuigd. Maar de trots zit bij mij ook in de dingen die trainer Rutger en spelers doen voor de club. Vrouwen 1 heeft een fantastisch seizoen achter de rug en voetbalt nu op het hoogste niveau. De ambitie hierbij is om toonaangevend in de regio te zijn en te blijven op gebied van meisjes- en vrouwenvoetbal. Dat is geweldig in de topklasse, maar kan ook een niveau lager.’

Bij de positie die jij nu gaat innemen hoort ook plezier. Waar zul jij dat in je nieuwe rol gaan zoeken en vinden?

‘Bij de mensen binnen de club. Ik haal zoveel uit een kop koffie aan de bar of een lolletje aan de lijn. Wij hebben zoveel mensen die de club een warm hart toedragen, dat is echt ongelooflijk. Daarnaast heb ik echt heel veel gelachen met de leden van het jeugdbestuur. Een geweldige club vrijwilligers, die veelal op de achtergrond werkt, maar bakken werk verzet. Ik ben ervan overtuigd dat we met dit hoofdbestuur en de afdelingen ook nog een hoop plezier gaan beleven.’