Voor de kinderen van de actieve school in Berghuizen is het park de ultieme speelplek. Want waar hebben kinderen misschien afgezien van de school in Overdinkel zo’n natuurrijke en groene speelplaats? Eind jaren vijftig zag het er nog heel anders uit. De nieuwe wijk Berghuizen was in die tijd nog maar net in ontwikkeling. De tunnel, die de stad zou verbinden met de uitlegwijk ten zuiden van het spoor, was er nog niet. Maar wel was al snel een begin gemaakt met de straataanleg en de bouw van de eerste 87 woningen in het gebied Stakenkamp.

Vanaf 1957 maakte men in het stadhuis aan de Kerkstraat ambitieuze plannen. Berghuizen was door een annexatie met Losser in 1955 bij Oldenzaal gevoegd. Burgemeester Jacques Cornelissen repte derhalve eind jaren vijftig maar al te graag over de nieuwe, ruime stadswijk die er moest komen ten zuiden van de spoorlijn. Het stedenbouwkundig bureau van prof. Wieger Bruin en ir. Vink te Amsterdam zette de contouren en inrichting van Zuid-Berghuizen op papier.

Tegenover de kerk kwam een winkelcentrum met parkeerplaats. Vanwege al die bebouwing werd een buurtpark noodzakelijk geacht. De rijksgoedkeuring daarvoor kwam in het voorjaar van 1962. Naast de instemming met de parkaanleg kreeg Oldenzaal uit Den Haag toestemming de Stakenbeek te transformeren van een grillige en wispelturige sloot, omringd door kaal land tot een brede beek met stuwen en parkachtige oevers met bomen en struiken. Het plan voor de beek en het plan voor het park werden ontworpen door de N.V. Nederlandsche Heidemaatschappij. Beide herinrichtingen verliepen min of meer parallel.

In het stadhuis en bij de dienst openbare werken speelden zich nog wel wat discussies af over de concrete inrichting van het park. Dat werd toen nog wel eens aangeduid als ‘Zuiderpark’; een park in het zuiden van de stad. Directeur openbare werken Herman Delicaat pleitte voor het toevoegen van een verhard stuk, dat in de winter onder water kon worden gezet. ‘Voor de ijspret van de jeugd.’ In latere jaren is dat ook wel gebeurd met het handbalveld van asfalt, nu het Fun Court met kunstgras. Er was een groepering die de boerderij als jeugdhuis niet alleen beschikbaar wilde stellen aan de georganiseerde jeugd van de kerk, maar aan alle jeugd. Dat kwam er niet van, want in de vergadering van 23 juni 1961 besloot de gemeenteraad dat de boerderij beschikbaar zou komen voor de georganiseerde jeugd van de Mariaparochie. Grappig detail was dat in de raad werd gepleit voor extra bankjes langs de Burgemeester Wallerstraat. Speciaal voor de ouden van dagen, die dan de passanten zouden ‘kunnen bepraten’. Hoe mooi ook bedacht, deze bankjes zijn er nooit gekomen.