Floris-Jan liet met zijn moeder hun twee honden uit langs de beek bij het volkstuinencomplex. Dat ging prima, tot Jill zich plotsklaps uit de voeten maakte om zich uit te leven in haar grote hobby: wroeten in de modder op zoek naar een stevige tak. Het water in de beek staat laag, dus voor de hond was het niet zo moeilijk aan de overkant te komen. Maar voor Floris-Jan was dat andere koek. Hij zag zich genoodzaakt zijn schoenen uit te doen om vervolgens op blote voeten door de beek te waden. Daarbij zakte hij bijna weg in het drijfzand. Via een klauterpartij langs de steile oever lukte het hem uiteindelijk bij de lustig voort wroetende en van louter plezier grommende Jill te komen. Toen was het nog een hele klus om weer aan de wegkant te komen. Maar Jill kon weer mee naar huis.