´Albert Huttenhuis en ik hebben samen een pony gehad´ vertelt Carla, alsof dat een logische verklaring is voor hun vriendschap die volgens haar niet kapot kan. ´En hij heeft mijn leven gered, ´ voegt ze er in één adem aan toe, zodat bij mij de verwarring compleet is. ´Tenminste dat is wat Albert graag beweert. Want als ik na een beruchte rit naar het carnaval in Gescher niet eerst een brief bij hem had moeten bezorgen, was mijn auto op de snelweg door z´n assen gegaan, met alle gevolgen van dien. Nu heeft Albert me, samen met een takelwagen, van de Helmichstraat kunnen slepen en bleef de schade beperkt. ´ Over de beruchte rit zelf heeft Carla me ook het één en ander uit de doeken gedaan, wat meteen de tekst achter haar naam verklaart. En zo is de toon gezet van een goed gesprek met een mooi mens, die door ervaring wijs betekenisvolle dingen zegt. Waar de pony is gebleven, is me nooit duidelijk geworden.
Woar bin ie van?
Carla is als nakomertje uit een warm en hecht gezin met drie dochters geboren en getogen te Losser. Na de middelbare school is ze in Zwolle op kamers gaan wonen om sociaal cultureel werk te studeren ´en van het studentenleven te genieten´. Haar eerste baan was bij Stichting Netwerk te Almelo. In die periode heeft ze een gezellige tijd gehad in de kost bij een domineesgezin, met wie ze nog altijd contact heeft. Carla is al jong haar ouders verloren, maar met haar zussen heeft ze een onverbrekelijke band. ‘In plaats van wat er niet meer is, kijk ik liever naar wat ik wèl heb meegekregen. Ik ben dankbaar voor mijn fijne jeugd en de manier waarop mijn ouders me hebben klaargestoomd voor de wereld.’ Carla heeft zowel ‘wortels’ als ‘vleugels’ meegekregen. ‘Dat geef ik graag door aan onze Sara van 14 en Jesse van 9’. Met hun vader is Carla niet meer samen, maar weet ze het co-ouderschap goed vorm te geven. Samen met Hans woont ze sinds een aantal jaren samen in de Lutte.
Woar kan ik oe van kenn’n?
Carla is dan wel geen wijkbewoner, maar door haar opvallende verschijning, gulle lach en waardevolle werkzaamheden een bekend gezicht in Zuid-Berghuizen. In de 15 jaar dat ze sociaal werker voor Impuls is, heeft ze geleerd dat het van groot belang is te investeren in het contact, voor je ´m nodig hebt. ´Je hebt twee keuzes: of je doet je best om de mensen te leren kennen, of je leert ze niet kennen en dan bereik je niets. Als jij bereid bent dat stapje extra te zetten, zijn wijkbewoners dat zeker! Wat dat betreft ben ik hier in een warm bad terecht gekomen. Ik had altijd hulp en wat voor gekkigheid we ook bedachten, van pannenkoekenfeest tot buikdanseres in de Mariakerk, het kwam altijd in orde! Al kwam het met bakken uit de lucht, de handen gingen uit de mouwen. Die eensgezindheid en daadkracht vind ik prachtig!’
Wat wo-j mie vertell’n?
Carla heeft als opbouwwerker met initiatieven als Berghuizen in beweging en Kerst in het park een verbindende functie gehad, ook tussen oorspronkelijke Berghuizenaren en bewoners met een niet westerse achtergrond. ‘De wijze waarop deze wijk is opgebouwd heeft daar zeker aan bijgedragen. Sociale huurwoningen en koopwoningen staan door elkaar en er is een stabiele basis van zowel jonge als oudere mensen die gewend zijn ergens hun schouders onder te zetten. De diversiteit en vermenging in de wijk maakt verdraagzaamheid ten aanzien van de komst van nieuwe Nederlanders en integratie gemakkelijker’.
In Oldenzaal hebben we geen achterstandswijken, maar in de wijken De Thij en Zuid-Berghuizen zijn de armoedecijfers gemiddeld wel hoger dan gemiddeld. Sinds de welvaart in Nederland is toegenomen, rust er een groot taboe op armoede. De verschillen tussen arm en rijk worden groter en wanneer je het financieel moeilijk hebt, dan is dat door eigen toedoen, zo is de heersende gedachte. Echter, iedereen kan in zwaar weer komen, bijvoorbeeld door ziekte of een echtscheiding. ‘Als coördinator armoedepreventie wil ik dit taboe graag doorbreken, door goede informatie te geven over wat er allemaal mogelijk is’. Carla wijst me op de site: www.meedoeninoldenzaal.nl.
Armoede komt zelden alleen. Er is vaak meer aan de hand. Armoede bespreekbaar maken is lastig, maar kan ook een opluchting zijn voor mensen. Je kunt elke werkdag van 9 tot 13 uur vrijblijvend en anoniem met je vraag terecht bij het Sociaal Team in het Michgoriushuis. Het team kan meedenken, advies geven of met praktische hulp komen. Te denken valt aan schuldhulpverlening, het samen op orde krijgen van de administratie, een aanvraag bij Stichting Leergeld, de verjaardagsbox en de kledingbank. ‘Wil je geholpen worden, dan is er hulp! Neem die stap! Het liefst in een zo vroeg mogelijk stadium. Het is een eerste stap naar een betere toekomst.’ aldus een bevlogen Carla.
Woar wil ie mie op an hebb’n?
‘Ik stuur je naar Luuc Rickhoff!’ Carla kent hem als de nieuwe jongeren- en straathoekwerker van Impuls, die letterlijk nog op de hoek van de Helmichstraat woont, maar binnenkort gaat verhuizen. ‘Niet ver weg hoor, hij blijft gewoon in de wijk’.
Wat breng ik van oe met?
Samen met een ‘oud’-Berghuizenaar geeft Carla Luuc een professionele rondleiding door Zuid-Berghuizen, voor alle ins en outs. ‘Zodat hij er gezellig kan wonen, maar ook weet waar er werk aan de winkel is’.
De foto’s in het blok onderaan dit verhaal heeft Carla uitgekozen. Ze hebben te maken met haar werk in de loop der jaren. Inclusief een wijsheid van Loesje.
