Het overkwam haar. Het gevoel toe te zijn aan iets anders, elders nog eens werk te vinden en dus levenservaring op te doen. Haar man Hans zag de vacature voor welzijnscoördinator bij Livio in Enschede. ‘Ik ben nu 42. Dus ik had ook over tien jaar zo’n stap kunnen maken. Maar ik doe het nu, weloverwogen. Natuurlijk is het wel een ding om Impuls vaarwel te zeggen.  Ik heb daar veel verschillende taken gedaan. Berghuizen nam altijd een speciaal plaatsje in. Ik ben daar altijd gestationeerd geweest en zoals gezegd, ik kwam hier ook voor het eerst heel direct in aanraking met armoede. Vooral hoe kinderen daardoor werden getroffen, raakte me zeer.’

Deze week beg9on ze in Enschede. Carla Boerrigter staat te boek als een bezige bij. Een kartrekker en een doorzetter. Dat bewees ze niet alleen door haar belangrijke rol in het proces om alle hulporganisaties op het gebied van armoedebestrijding samen te brengen in Ons Gebouw – maar ook in Zuid-Berghuizen. Bijvoorbeeld met Berghuizen in Beweging, waar geloven en culturen op een mooie manier samenwerkten en samen kwamen. Ze kent natuurlijk heel veel mensen. En ook daarin trekt ze even een lijntje naar Zuid-Berghuizen. Want van Ria Nijhof, nu voorzitter van Kansrijk en destijds beroepskracht vanuit het sociaal cultureel werk in ’t Barghoes, leerde ze naar eigen zeggen hoe mensen in elkaar zitten.

Haar overstap naar Livio komt op een moment dat ze privé ook de nodige veranderingen heeft meegemaakt. Een nieuw toekomst met partner Hans na een eerder huwelijk, een kind erbij en Hans volgt een opleiding tot rentmeester. Dat brengt hem misschien op termijn wel in een heel ander deel van het land. ‘We zien wel wat de toekomst ons brengt’, denkt Carla hardop. Vooralsnog stort zij zich na zeventien jaar in Oldenzaal vol enthousiasme en nieuwsgierigheid op haar nieuwe baan in Enschede.

Waarbij ze dankbaar terugkijkt op wat is neergezet in Oldenzaal. Neem de verjaardagsbox. ‘Kinderen werden ziek gemeld op school omdat er geen middelen waren te trakteren op de eigen verjaardag. Dat kan toch niet. Met fantastische vrijwilligers draaien we de verjaardagsbox, zodat kinderen uit huishoudens met weinig geld toch volwaardig mee kunnen doen.’ Een welgemeend compliment deelt Carla uit aan de gemeente. ‘Zeker wat betreft het bestrijden van  armoede waar kinderen mee te maken krijgen heeft de gemeente nooit bezuinigd.’ Maar die lof geldt ook clubs en organisaties, die zich inzetten voor de medemens, die het even iets minder breed heeft. ‘In Oldenzaal laten ze je niet snel in de steek. Vaak is het samen de schouders eronder.  Ik wil al die clubs en mensen heel hartelijk bedanken voor wat ze hebben gedaan en hopelijk blijven doen’, aldus Carla.

Haar taken worden binnen welzijnsinstelling Impuls verdeeld. Armoedepreventie blijft een aandachtspunt, vanzelfsprekend. Want in Zuid-Berghuizen, De Thij en de binnenstad zijn de problemen op dit gebied ongeveer even groot. Waarbij een wijk als Zuid-Berghuizen zich in de ogen van Carla onderscheidt door gemeenschapszin. Die dook ook wel een beetje op in de tijd dat ze voorzitter was van de locatieraad van de Mariakerk. ‘Ik ging niet naar de kerk. Maar ik had wel iets met de groep mensen, die zo graag bij elkaar wilde blijven en samen wilden blijven vieren. Daar heb ik me voor ingezet.