De inmiddels honderdjarige zit aan tafel met Ineke Ten Bokkel uit Enschede, die haar wekelijks bezoekt. Wanneer na de eerste kennismaking het gesprek vordert legt Ineke uit welke band zij en Annie hebben. Mij bekruipen al gauw warme gevoelens over deze jarenlange vriendschap en verbondenheid tussen twee mensen.Een neef schuift aan en hij brengt op voorhand, al  is het nog geen maandag, haar lievelingsdrankje mee: een fles Mummelman. We verhuizen naar een rustiger plekje en daar vertellen Annie en Ineke wat hen samenbracht. Maar zeker ook over de rijke jaren van het leven, die ze samen hebben mogen delen. Annie Gosenshuis is geboren in Berghuizen, waar ze met haar ouders, drie zussen en vier broers opgroeide. Het ouderlijk huis stond destijds aan de Schelmaatweg, nu het bedrijventerrein De Eekte. Later vestigde zich op die plek de tentenfabriek Rinco.

Chirurg

Na de lagere school treedt Annie in dienst bij de familie Pelser. Hij is een bekend chirurg in het Oldenzaalse ziekenhuis. Hulp in de huishouding en wel voor dag en nacht, in een gezin met zes kinderen. En dan valt het muntje definitief. Want Ineke Ten Bokkel is de dochter van wijlen dokter Pelser. Nogmaals vertellen beide vrouwen over hun jarenlange vriendschap, waarin Annie Gosenshuis gaandeweg haar naam hoorde veranderen in Nanna of tante Nan. Ineke zegt over die tijd: ‘Nanna was voor ons als een tweede moeder’.

De kinderen Pelser koesteren tot de dag van vandaag tante Nan. Ineke vervolgt: ‘Ze was helemaal niet streng voor ons, ook niet als we haar plaagden. We waren gek op haar en ze behandelde ons of we haar eigen kinderen waren. Wel aten wij als familie  in de kamer en Nanna at in de keuken. Zo was dat vroeger. Maar wij hadden er iets op gevonden. We maakten opzettelijk herrie aan tafel en werden dan naar de keuken gestuurd. Zo konden we daar toch gezellig met Nanna eten.’

Vakantie en frietjes op tafel

Wanneer het echtpaar Pelser twee keer per jaar drie weken op vakantie ging, stond Nanna aan het roer en vaak was het dan dolle pret. ‘We mochten frietjes bakken; die  kregen we anders nooit. Dat waren geluksmomenten voor ons als kinderen.’ Ineke stelt vast dat zij en de andere kinderen altijd van Annie hebben gehouden en dat zullen ze blijven doen, zolang ze leeft. Toen Peter Pelser destijds de schuld kreeg van het ingooien van een ruit – hij had het echter niet gedaan – werd hij naar kostschool gestuurd. Annie heeft daar veel verdriet van gehad.

Ineke Ten Bokkel–Pelser woont in Enschedese het dichtst bij haar tweede moeder en bezoekt haar twee keer per week. In boeken en films zijn voorbeelden van hechte vriendschappen tussen de hulp en de kinderen uit het gezin. Het geheugen van Annie Gosenshuis speelt haar parten, maar dat is niet vreemd op zo’n leeftijd.  Meer dan 30 jaar heeft Annie bij de Pelsers gewerkt, meer dan 80 jaar is er al sprake van een hechte vriendschap.

Zorgen voor moeder

Wanneer haar taak bij de familie Pelser er op zit gaat Annie terug naar huis om voor haar moeder te zorgen. Samen met haar zus Riet, die destijds werkte als secretaresse bij dokter Pelser. Wanneer ze komt te vallen en haar heup breekt wordt ze opgenomen in het woonzorgcentrum Gereia, waar ze naar tevredenheid verblijft en haar verjaardag op een leuke manier heeft gevierd. Burgemeester Patrick Welman kwam haar feliciteren namens het gemeentebestuur en Peter Pelser kwam uit Spanje overgevlogen om tante Nan te feliciteren. De redactie van Hallo Berghuizen sluit zich van harte aan bij de felicitaties aan het adres van de eeuweling, die haar roots zoals gezegd in Berghuizen heeft.