Even daarvoor stond ik in de stad in de rij voor oliebollen. Mondkapje op, vanzelfsprekend. Maar zeker tien mensen in de aanzwellende rij hadden kennelijk geen boodschap aan het mondkapje. Op een halve meter achter de ander stonden zij zonder gezichtsbescherming hun beurt af te wachten. Die jeugd kan ik nog wel een beetje begrijpen. Hun ouders echter volledig niet. En die notoire mondkapjesweigeraars, daar weet je nu de situatie in Twente zo ernstig is eigenlijk helemaal geen woorden voor te vinden.

Ik heb soep, vlees, salade en via bol.com heb ik  een paar Scandinavische thrillers besteld. Ik kom oud en nieuw wel door, ook zonder vuurwerk. Laten we hopen op een  veel beter 2021. Om middernacht luiden net als in het hele land de klokken van onze Mariakerk. Als teken van verbinding, van hoop. Wat zou het mooi zijn als de koster zijn werk niet voor niets zou doen en het luiden van de kerkklokken gevrijwaard zou blijven van vuurwerkgeknal.

Namens Hallo Berghuizen een gezond en gelukkig Nieuwjaar gewenst en een rustige en veilige jaarwisseling.