Volkstuinders vermaken zich best met elkaar
Orhan Kaya (71) heeft hier tussen Stakenbeek en spoor al vijftien jaar een volkstuin van circa 75 m2. Hij is aan het opruimen. ‘Ik ga nieuw plastic op mijn kasje maken. Elke winter raakt het wel kapot.’ De oud-werknemer in de textielindustrie, van tentenfabrikant Rinco en sociale werkplaats De Schakel was bij dat de winter voorbij was. ‘Je verveelt je. Pfff….’ In zijn kasje staan een laag bankje en een afsluitbare gereedschapskist. ‘Als het echt warm is ga je zweten en kun je ziek worden. Daarom ga ik dan uit voorzorg in mijn kasje zitten.’
Orhan woont in De Thij. Maar in Het Hulsbeek was een wachtlijst voor volkstuinders en zo kwam hij ooit in Berghuizen terecht. En het bevalt hem er prima. De grond is nat maar goed en hij kweekt in de kas tomaten, paprika’s, courgettes, pepers en in de volle grond aardappels en spinazie. ‘Van alles wat. Lekker vers van het land straks en de familie krijgt ook wat.’ Orhan Kaya is wel eerlijk. Dit kleine vruchtbare stipje op onze aardbol is voor hem erg belangrijk. ‘Even weg, gezellig praten met andere mensen.’
Sociale contact
Het sociale contact is inderdaad belangrijk, erkent ook Gerard Kuipers, trots geboren Lossernaar maar al veertig jaar woonachtig in onze wijk. Hij heeft langs de weg 80 m2. Prachtig glad gespit. ‘Veel mensen die langskomen stoppen om even een praatje te maken. Ook mensen uit de verzorgings- en verpleeghuizen, waarmee ze hier nog wel een wandelen. Ze herkennen de groentes van vroeger. Maar ook met de andere volkstuinders klets je gezellig een eind weg.’ Zijn aardappels van het ras Gloria zitten al in de grond. Met de steel van de hark trekt Gerard voren waar even later de spinaziekorrels ingezaaid worden. Tuinbonen, uien, kapucijners maar ook ouderwetse schorseneren verbouwt hij. ‘En dat is een lekkere groente…’.
Albert Nordkamp, oud-voorzitter van de wijkraad en Johan Huiskes melden zich in de volkstuin. Natuurlijk eerst even een praatje, even leunen op de steel van de hark. Nordkamp heeft hier nu twee jaar een volkstuin en net een nieuw kastje geplaatst met groen zeil dat dient als gereedschapsberging. Hij vindt het hier prachtig, net als Huiskes, die al eens in de krant kwam met de grootste krop sla van het hele complex. Ja, wedijveren met elkaar wie het eerst de aardappels boven de grond heeft doen ze hier wel. Er gaat straks weinig in de vriezer, zeggen de meesten. ‘Lekker vers van het land, dat is toch veel gezonder.’ Nog een tip: poot de tuinbonen thuis in bakjes voor, want, zegt Johan Huiskes: ‘Dan vret de muus die de boon’n nig oet de grond.’
Het is duidelijk. In ’t Vöggelkempke is het goed toeven op zo’n mooie lentemorgen. Huiskes zet nog even de schop in de malse grond. Eerst flink werken, straks lekker oogsten.
