Het vrouwenelftal van FC Berghuizen promoveert in Coronatijd naar de landelijke hoofdklasse zonder kampioen te zijn geworden. Hallo Berghuizen kijkt met Heidy ter Pelle (50) terug op het allereerste begin in 1982. Zij schreef de club een briefje met de vraag waarom bij FC Berghuizen wel jongens maar geen meisjes voetbalden.
Heidy ter Pelle was naar eigen zeggen geen talentvolle voetbalster. Maar, jong als ze was – twaalf jaar in 1982 – bekroop haar wel een zeker gevoel van onrechtvaardigheid toen ze te horen kreeg dat ze niet langer bij de jongens mee mocht spelen. ‘Iemand bij ons van het plein was jeugdleider bij Berghuizen. Hij liet me regelmatig meespelen zonder dat ik geregistreerd lid was. Op bepaald moment vond het jeugdbestuur dat kennelijk niet langer goed. Toen ben ik in de pen geklommen.’
Haar handgeschreven briefje maakte wel wat los bij de club. Jeugdsecretaris Felix Nijland borg het niet alleen zorgvuldig voorzien van datum en jaartal in het archief, maar ging met jeugdvoorzitter Wim Olde Kalter ook kijken bij Juliana ‘32 in Hengelo. Daar was het meisjesvoetbal al redelijk ingeburgerd en geaccepteerd. Onder de indruk van het technische kunnen van de Hengelose meisjes kwamen beide clubbestuurders terug.
‘Ik kreeg toen de opdracht twee teams bij elkaar te brengen. Dat lukte, ik benaderde allerlei meiden en kwam zelfs met drie teams op de proppen’, vertelt Heidy 38 jaar na dato. Haar inzet en die van het jeugdbestuur vormden de start van het meisjesvoetbal bij FC Berghuizen. Het begon met trainingen en oefenwedstrijden en de kritiek was niet van de lucht. Velen zagen niets in het meidenvoetbal. Maar daar trokken de initiatiefnemers zich niet veel van aan. Het volgende seizoen werd deelgenomen aan de competitie. Heidy, die tegenwoordig na een verblijf in Denekamp weer in onze wijk woont, deed actief mee.
‘Maar’, herinnert ze zich, ‘ik geloof dat ik het nog geen jaar heb volgehouden. Ik vond nogal wat meiden gemeen in hun houding en gedrag. Miste het voetbal met de jongens; dat was toch heel anders.’ Op gegeven moment besloot ze ermee te stoppen, maar ze had er wel voor gezorgd dat bij FC Berghuizen een nieuwe loot aan de voetbalstam was ontstaan. Naar later bleek een zeer succesvolle, want Berghuizen ontleent tegenwoordig haar bestaansrecht als voetbalvereniging voor een belangrijk deel aan de meer dan 200 meiden en vrouwen, die er lid zijn. En net als eind jaren tachtig, begin jaren negentig mag het meiden- en vrouwenvoetbal in Oldenzaal-zuid zich verheugen in een grote populariteit.
Heidy ter Pelle komt zelden of nooit meer op het voetbalveld. Hoewel zoon Niels nog wel even bij FC Berghuizen speelde. ‘Ik heb zo nu en dan wel contact met coördinator Ilona Loohuis van de meisjesteams en dat is wel leuk’, aldus Heidy.
